Een liesbreuk, ook wel hernia inguinalis genoemd, is een uitstulping van het buikvlies (breukzak) door een zwakke plek of opening in de buikwand (breukpoort) ter hoogte van de lies. Er ontstaat een zwelling in de lies als gevolg van deze uitstulping door de breukpoort welke groter of juist zichtbaar wordt bij staan, tillen of persen. Een liesbreuk kan zowel aangeboren zijn als op latere leeftijd ontstaan. In dat laatste geval ontstaat de liesbreuk door verzwakking en uitrekking van de buikwand. Zwaar tillen, veelvuldig hoesten of persen en gewichtstoename kunnen hieraan bijdragen. Ook roken verhoogd de kans op een liesbreuk.
Een liesbreuk verdwijnt nooit vanzelf, de breuk(zak) kan wel groter worden en klachten geven van een zeurderige pijn in de lies met of zonder uitstraling, een branderig of zwaar gevoel in de lies of een hinderlijke zwelling zonder pijn.
Er zijn 3-typen liesbreuk. Twee hiervan bevinden zich in het lieskanaal: de aangeboren (indirecte liesbreuk) en de verworven (directe liesbreuk) liesbreuk. De andere bevindt zich ter hoogte van het dijbeen (de femorale breuk of dijbeenbreuk) en komt bij vrouwen vaker voor dan bij mannen.
Diagnose en onderzoek
Meestal kan de diagnose aan de hand van het lichamelijk onderzoek op de polikliniek vastgesteld worden. In sommige gevallen is aanvullend onderzoek in de vorm van een echografie noodzakelijk.
De enige manier om een liesbreuk te herstellen is een operatie. Ongeacht de toegepaste techniek is versteviging van de buikwand essentieel voor een goede behandeling en dit kan het beste gebeuren met een kunststof matje. Het kunststof materiaal is veilig en wordt goed door het lichaam verdragen. De breukpoort en de omliggende buikwand worden bedekt met het kunststof matje en nadat het omliggende weefsel is vastgegroeid aan het matje kan de breukzak niet meer uitstulpen en is de buikwand rondom ook meteen verstevigd. De manier waarop en op welke plek het matje wordt geplaatst, verschilt per techniek.
Lichtenstein procedure (klassieke methode)
Bij deze methode wordt een incisie van ongeveer 8 cm gemaakt ter hoogte van de lies. Na openen van de buikwand kan de breukzak worden opgezocht en vrijgemaakt van de omliggende structuren, zoals bijv. de bloedvaten, zenuwen en de zaadstreng. Nadat de breukzak volledig is vrijgemaakt kan deze, met of zonder verwijdering van een gedeelte ervan, teruggeplaatst worden onder de buikwand. Hierna wordt het kunststof matje op de buikwand geplaatst en vastgehecht. De buik wordt daarna weer in lagen gesloten met oplosbare hechtingen.
Voordeel van deze methode is dat deze zowel onder lokale verdoving, onder een ruggenprik als onder algehele anesthesie kan worden verricht. Voor patiënten die liever geen narcose ondergaan heeft de Lichtenstein-procedure dan ook de voorkeur.
TEP procedure (kijkoperatie-techniek)
Bij deze methode worden er drie kleine sneetjes gemaakt in de buikwand. Met behulp van een drietal buisjes worden een camera en de instrumenten ingebracht tussen de buikwand en het buikvlies en tegelijkertijd wordt er CO2(kooldioxide) gas ingeblazen. Het buikvlies wordt losgemaakt van de buikwand, waarna de breukzak terug in de buik gehaald kan worden door deze los te maken van de omliggende structuren, zoals de bloedvaten, zenuwen en de zaadstreng. Nadat er voldoende ruimte is gecreëerd kan een kunststof matje geplaatst worden tussen de buikwand en het buikvlies, waarmee de breukpoort en een gedeelte van de buikwand worden bedekt. De mat wordt in principe niet vastgehecht. Nadat het CO2 gas volledig is uitgelopen ligt de mat tussen het buikvlies en de buikwand in en kan de procedure beëindigd worden met het sluiten van de buikwand.
Deze methode kan slechts onder algehele narcose worden verricht.
TREPP procedure
Dit is een meer recent ontwikkelde techniek. Hoewel er nog niet dezelfde hoeveelheid aan onderzoek is verricht als naar de voorgaande technieken, geeft deze methode vergelijkbare resultaten als de TEP procedure. Medisch inhoudelijk is de TREPP methode qua ingreep hetzelfde als de TEP methode, de operatie wordt echter uitgevoerd met 1 klein sneetje van 4 cm in de buikwand, zonder gebruik te maken van het instrumentarium van de kijkoperatie.
De TREPP procedure kan zowel onder een ruggenprik als algehele anesthesie verricht worden.
Welke methode in uw situatie het meest geschikt is zal op de polikliniek worden besproken. Alhoewel de TEP-procedure in grote groepen een significant sneller herstel laat zien en tot minder pijn leidt, kan dit in individuele gevallen anders zijn. De TEP-procedure heeft de voorkeur bij een re-operatie na een eerder klassiek herstel, bij een dubbele liesbreuk en bij vrouwen, om een eventuele dijbeen breuk niet over het hoofd te zien. Alle operaties gebeuren over het algemeen in dagopname.
Mogelijke complicaties
Geen enkele operatie is zonder risico’s, ook bij deze ingrepen is er kans op algemene complicaties zoals, zoals nabloeding, wondinfectie en trombose. Specifiek voor de liesbreukoperatie, is dat er ook de kans is op het ontwikkelen van chronische zenuwpijn. In het lieskanaal bevinden zich meerdere zenuwen, die als gevolg van de liesbreuk zelf, door de operatie of door verlittekening geïrriteerd/beschadigd kunnen raken. Dit komt voor bij een klein deel van de patiënten, maar vaker bij patiënten die voor de operatie al pijnklachten hadden. Ook is er een kleine kans dat na verloop van tijd opnieuw een liesbreuk ontstaat in de ge-opereerde lies.
De herstelperiode is afhankelijk van de operatiemethode, de grootte van de liesbreuk en van persoonlijke factoren. Vermijd de eerste week activiteiten waarbij u veel beweegt en kracht zet op de buikspieren; autorijden en fietsen wordt dan ook afgeraden. Gemiddeld is de herstelperiode één tot twee weken. Na deze periode kunt u uw dagelijkse activiteiten weer oppakken en rustig aan beginnen met sporten. Het kan zijn dat uw klachten langer aanhouden. Het advies is in dat geval te doen wat u kan, zónder te forceren. U voelt dit zelf het beste aan.
Klachten die na de operatie kunnen voorkomen:
Een kleine temperatuursverhoging de eerste 48 uur na een operatie is normaal. Als de temperatuur hoger dan 38,5 graden Celsius is en na twee dagen niet verdwenen neemt u contact met ons op.
Sommige patiënten ontwikkelen obstipatie na de ingreep, zorg dat u voldoende drinkt en voldoende beweegt. Zo nodig kunnen we u laxantia voorschrijven.
Neem contact met ons op als u na operatie de volgende klachten heeft:
En in alle andere gevallen waarin u denkt onze hulp nodig te hebben.